سفرنامه ها، زندگی روزمره و تصورات ادبی مثال قهوه و شکلات در قرون 17 و 18

سفرنامه ها غالباً یک یا چندین فصل خود را به تجربیات غذایی دیگری اختصاص می دهند: تجربیاتی که سفرنامه نویس خود در آنها نقش داشته است . این امر به  او اجازه می دهد که حقیقت را در باره آنچه تجربه کرده است، بازگو کند، زیرا صدای نویسنده ای که دیگری را به تصویر می کشداز غذای آن دیگری تغذیه کرده است. سفرنامه نویس در تأیید گفته های خود می تواند بهترین آن مواد غذایی را به کشور خود بیاورد وبا ذکر فوایدشان، به هموطنانش بچشاند. با این همه اگر این مواد غذایی به ذایقه ی مردم کشورش خوش بیاید ممکن است گفتمان در باره آنها تغییر کند و فواید به مضرات تبدیل شوند. مقاله ی پیش رو به مطالعه ی گفتمان حقیقت و دروغ در زمان ورود قهوه و شکلات به فرانسه ی قرون 17 و 18 می پردازد. سفر نامه های مربوط به هند غربی (برای شکلات)، امپراطوری عثمانی و عربستان (برای قهوه)، رساله های مربوط به افشای مضرات و زیاده روی در استفاده از قهوه و شکلات و هم چنین کتاب های آشپزی که گاه این مواد غذایی را توصیه و گاه تقبیح می کنند و بالاخره گفتمان های ادبی، همه و همه، آثاری هستند که از محدوده ی مکان های خیال انگیز نوشیدنی های گرم ناشناخته سخن به میان می آورند